De “Kun Kut” is een verzameling van 5 principes, oftewel terugkomende regels van de Wing Chun vuist. Wanneer je deze 5 principes te allen tijde toepast tijdens een gevecht of een trainingssituatie, dan zul je merken hoe goed het Wing Chun eigenlijk in elkaar zit. De regels geven namelijk in elke situatie aan hoe je zou moeten handelen met armen, benen en het lichaam om ervoor te zorgen dat je altijd aan de winnende hand zult blijven bij een gevechtssituatie. Deze principes zijn uiteindelijk belangrijker dan alle afzonderlijke technieken, omdat ze je ook in staat zullen stellen om te improviseren bij een nieuwe of onbekende situatie. Zoals het spreekwoord zegt:”Geef een man een vis en voed hem voor een dag, leer hem vissen en voed hem voor een heel leven.”
Kun = Onthouden / Terugkomend / Herhalen
Kut = Regel(s)
Kun Kut = De terugkomende regels van de vuist
De 5 principes zijn:
- Loi Lau Heui Sung
- Teut Sao Tjik Chung
- Dim Dim Chiu Ng
- Bou Bou Cheui Ying
- Cham Tsiang Sao Chong
Voor een goed begrip van de principes worden deze hieronder uitgebreid beschreven:
Loi Lau Heui Sung
Loi = Komt
Lau = Blijf / Stop
Heui = Gaan
Sung = Bezorg / Geef
Oftewel: Stop wat komt, volg wat gaat.
Als er een stoot / aanval op je afkomt, stop deze. Als de stoot/aanval weer teruggetrokken wordt, volg deze dan! Volgen moet je hierbij zien als een actieve aanval richting de tegenstander. Als de tegenstander niet terugtrekt, dan ga je zelf naar voren met een aanval. Is er een dreiging van een stoot/aanval, dan geeft dit principe ook aan dat je dus gewoon zult moeten aanvallen en niet moet wachten op wat komen gaat. Dus dit principe is zowel passief (n.a.v. een stoot/aanval) als actief (initiatief nemen bij een dreiging van stoot/aanval) toe te passen.
Met dit principe zorg je ook voor een aanval en verdediging tegelijkertijd. Je laat dus niet een tweede aanval op je af komen zonder dat je iets doet. Nee, je neemt de aanval over door zelf het initiatief te nemen en aan te vallen.
Door het principe Loi Lau Heui Sung krijgt het Wing Chun zijn verstikkende karakter. Op het moment dat er een aanval komt, gaat de Wing Chun-beoefenaar naar voren om de aanval te onderscheppen. Wanneer de aanval wordt teruggetrokken en er hierdoor een opening ontstaat, benut de Wing Chun-beoefenaar deze ruimte om naar voren te gaan middels een aanval.
Dit valt een beetje te vergelijken met een wurgslang die zijn prooi verstrikt. Bij iedere uitademing van de prooi trekt de slang verder aan en voorkomt dat de prooi opnieuw kan inademen. Het juist toepassen van dit principe zorgt ervoor dat aanvallen van de tegenstander eigenlijk worden gestopt voordat deze volledig kunnen worden afgemaakt. Dit is belangrijk wanneer men zich als zwakker persoon tegen een sterker persoon moet zien te verdedigen. Door dit onderscheppen en smoren van de aanval kan de sterkere persoon zijn kracht niet maximaal benutten.
Ook zorgt dit principe voor het aanvallende karakter van het Wing Chun. Na het stoppen van een aanval blijft men niet passief, maar neemt men het initiatief door de aanval over te nemen en zelf aan te vallen.
Het is belangrijk om te beseffen dat het contact met de tegenstander niet het uiteindelijke doel is. Contact houden is een passieve houding, men wil zo snel mogelijk de ander aanvallen en uitschakelen. Dit kan alleen maar door druk naar het midden/centrum uit te oefenen en niet de handen van de tegenstander te blijven achtervolgen. Het eerste principe hangt erg nauw samen met het tweede principe: Teut Sao Tjik Chung.
Teut Sao Tjik Chung
Teut = Geen Contact (No Contact)
Sao = Hand (Hand)
Tjik = Lijnrecht (Straight)
Chung = Spoeden/Snellen (Rush)
Oftewel: Bij geen contact met de hand snelt men lijnrecht naar voren.
Teut Sao Tjik Chung kun je goed vergelijken met de werking van een elastiekje. Wanneer je je beide handen (of eigenlijk alles waarmee je kunt aanvallen) ziet als twee gespannen elastiekjes en je deze loslaat wanneer ze niet belemmerd worden door de hand of een ander lichaamsdeel van de tegenstander, dan zullen je handen dus zo snel mogelijk naar voren veren/springen. Dus elke keer dat één van beide handen ergens in de lucht zweeft tijdens een training of gevecht, dan pas je dit principe niet goed toe. Er is dus geen moment van rust (net als bij het eerste principe) wanneer een Wing Chun-beoefenaar bezig is in een gevecht.
Dus wederom komen de aanval en de verdediging tegelijkertijd. Het heeft geen zin om te wachten nadat je een eerste aanval geblokkeerd hebt. Je zult het initiatief moeten nemen en de tegenstander gaan aanvallen. Dit principe is bijna hetzelfde als het eerste principe. Het verschil zit in het feit dat er niet eens iets gestopt hoeft te worden. Geen contact? Aanvallen!
Teut Sao Tjik Chung leert ons dus dat wanneer er geen contact is, men naar voren gaat en aanvalt. Hierdoor krijgt het Wing Chun wederom zijn aanvallende en agressieve karakter. Een Wing Chun-beoefenaar blijft niet passief wachten op een aanval maar zal naar voren gaan en zelf aanvallen. Hierdoor neemt hij het initiatief over en dwingt hij de ander om te reageren op zijn aanval. Wanneer men onderweg een aanval van de tegenstander tegenkomt wordt deze gestopt, waarna men direct hierna weer (zelf) tot de aanval overgaat. Het heeft geen zin om te wachten op een volgende aanval en ook deze vervolgens weer te stoppen. Nee, neem het initiatief en draai de rollen dus om!
Belangrijk bij het tweede principe is ook om te beseffen dat het naar voren gaan wanneer er geen contact is, niet betekent dat de Wing Chun-beoefenaar blind naar voren stormt. Het naar voren gaan is alleen effectief wanneer men zich binnen raakafstand bevindt, of wanneer de afstand naar de tegenstander met een stap overbrugd kan worden. Hier gaat het om de afstand naar het uiteindelijke doel; het hoofd of lichaam van de tegenstander, niet de armen. Stoot dus nooit in de lucht met een (ketting)stoot. Elke stoot moet je inschatten alsof deze 100% het doel zal kunnen raken met zo veel mogelijk effectiviteit.
Het doel is het aanvallen van de tegenstander en het uitschakelen van het doel, niet het naar voren komen zelf!
Dim Dim Chiu Ng
Dim = Punt (Point)
Dim = Punt (Point)
Dim Dim = Elk Punt (Every Point)
Chiu = Wijst/Gericht (Facing)
Ng = Midden, Doel, Schaduw (Center)
Oftewel: Alle punten wijzen naar het midden.
De eerste twee principes beschrijven de interactie met de tegenstander, als het ware de (mentale) houding in het gevecht.
Dim Dim Chiu Ng geeft aan waar alle technieken naar toe gericht zijn. Dim betekent ‘punt’ en de dubbele woorden dim dim geeft aan dat het om elk punt gaat.
Alle aanvallen zullen dus gericht moeten zijn op het midden/centrum van de tegenstander. Wanneer de tegenstander zijn positie verandert, dan zullen de aanvallen ook in de richting van de tegenstander moeten blijven gaan. Je zult dus moeten draaien met je lichaam om weer naar je tegenstander gericht te zijn.
Ng is het midden, oftewel de schaduw/het doel. Waar de tegenstander ook heen gaat, men blijft naar deze gericht en keert deze dus nooit de rug toe. Het gaat hier niet alleen maar om aanvallen met de hand en vuist, maar om alle natuurlijke lichaamswapens. Wanneer de tegenstander een aanval blokkeert en vervolgens de hand onder controle houdt, is het vaak mogelijk om de aanval door te zetten met een andere ‘schakel’ in de arm, zoals de elleboog of de schouder.
Door steeds de kortste weg te kiezen naar het midden/centrum, met alle mogelijke wapens van het lichaam, wordt de Wing Chun-beoefenaar een soort ‘hydra’. De hydra is een veelkoppig monster uit de Griekse mythologie waarvan iedere keer dat er één kop wordt afgehakt er twee nieuwe koppen bijgroeien. Net als bij het Wing Chun, waar een geblokkeerde aanval vaak nieuwe deuren opent voor een veelvoud aan volgende aanvallen. Sifu Wang Kiu werd vaak de man met 8 armen genoemd, omdat er altijd wel een aanval op de tegenstander af kwam, wat deze ook probeerde te onderscheppen.
Bou Bou Cheui Ying
Bou = Stap (Step)
Bou = Stap (Step)
Bou Bou = Elke Stap (Every Step)
Cheui = Achtervolgen (Chasing)
Ying = Vorm, als zijnde ‘lichaam’, Schaduw, Doel (Form)
Oftewel: Elke stap achtervolgt de tegenstander
Dit principe is bijna gelijk aan het vorige principe Dim Dim Chiu Ng. Het verschil zit in het feit dat Dim Dim Chiu Ng aangeeft dat alle punten gericht moeten zijn naar het midden/centrum en dat Bou Bou Cheui Ying hieraan toevoegt dat men ook nog eens de tegenstander blijft achtervolgen met alle aanvallen. Of de tegenstander nu wegloopt of niet, erop af en aanvallen!
Cham Tsiang Sao Chong
Cham = Zink (Sink)
Tsiang = Elleboog (Elbow)
Sao = Hand (Hand)
Chong = Midden (Center)
Oftewel: Breng de elleboog omlaag en val aan door het midden.
Het vijfde principe is eigenlijk het meest bepalend voor de fysieke structuur van de technieken binnen het Wing Chun. Door de elleboog (Tsiang) te zinken/zakken (Cham) en aan te vallen met de hand (Sao) door het midden (Chong) ontstaat een aanval die door zijn wig-vorm tegelijkertijd een blokkering is.
Het zinken van de elleboog bepaalt tevens dat er een verticale vuiststoot gebruikt moet worden. Hierdoor worden automatisch tijdens het stoten de onderste drie knokkels (eigenlijk alleen de pink-knokkel) als punt van contact gebruikt, hetgeen fysiologisch de sterkste structuur is om kracht over te brengen. In een neutrale positie garandeert de lage elleboog dat het lichaam is beschermd.
Door de aanvallen over het center naar het center van de tegenstander te maken wordt ook de kortste weg om de tegenstander te bereiken benut. Dit heeft tot gevolg dat de aanvallen van de Wing Chun beoefenaar eerder bij het doel zullen zijn dan de aanvallen van de tegenstander die door de positie van de armen wordt gedwongen om van het center af te wijken. Deze positie geeft de Wing Chun-beoefenaar een belangrijk strategisch- en snelheidsvoordeel tijdens het gevecht.